21go września 2009 odbyła się w Londynie konferencja Digital Architecture London, zorganizowana przez Ruairiego Glynna – twórcy i nauczyciela z University College of London. W związku z konferencją, pokazano wystawę najlepszych projektów studentów z Bartlett i AA z ostatnich lat – szczególnie tych które związane są z tematyką inteligentnej algorytmicznej architektury oraz tych, które używają algorytmów i fizycznych, niemalże robotycznych manifestacji, jako środka przekazu.
Algorytmy w służbie formy
Projekty zaprezentowane na wystawie to dowód na to, że algorytmy nie są już tylko narzędziem, ale integralnym elementem procesu projektowania. Studenci eksplorują, jak matematyczne formuły i zasady mogą generować zaskakujące i złożone formy, które są jednocześnie piękne i funkcjonalne. Takie podejście pozwala na tworzenie projektów domów, które są naprawdę unikatowe, wykraczające poza tradycyjne schematy. Łączą one estetykę, funkcjonalność i technologię w sposób, który do tej pory był nieosiągalny.
Od cyfrowego do namacalnego
Najbardziej intrygujące w wystawie były te projekty, które przechodziły od wirtualnego świata do fizycznej manifestacji. Modele, instalacje i robotyczne obiekty pokazywały, że skomplikowane algorytmy mogą zostać przetłumaczone na realne konstrukcje. To właśnie w tym miejscu widać, jak kluczową rolę odgrywa doświadczenie w realizacji procesów budowlanych. Wdrożenie projektu w życie, który powstał w oparciu o zaawansowane algorytmy, wymaga nie tylko precyzyjnego planowania, ale także umiejętności w realizacji specjalistycznych prac spawalniczych i usług monterskich.
Nowe wnętrza dla nowej architektury
Również wnętrza dostosowują się do tej cyfrowej rewolucji. Algorytmiczne projektowanie pozwala na tworzenie wyposażenia wnętrz, które idealnie dopasowuje się do projektu architektonicznego i nietypowych form generowanych przez komputer. Możliwe staje się projektowanie mebli na wymiar, które są w pełni zintegrowane z przestrzenią, tworząc spójne i harmonijne środowisko. To naturalne przedłużenie bryły budynku, gdzie każdy detal, od konstrukcji po meble, jest częścią jednej, spójnej całości.
Wystawa Digital Hinterlands była wyraźnym sygnałem, że przyszłość architektury leży w łączeniu myślenia algorytmicznego z rzemieślniczą precyzją. Jest to proces, który zmienia nie tylko sposób, w jaki projektujemy, ale także w jaki budujemy i jak żyjemy w przestrzeni.